Zespół The Bill to formacja, która na polskiej scenie muzyczej istnieje już od 30 lat. Nikt nie wie już dokładnie co było pierwsze - czy zaczął trzeszczeć a w konsekwencji runął thebilny berliński mur czy może najpierw powstał zespół The Bill. Ale z przekazów najstarszych indian oraz ich kronikarza - Jurka Owsiaka wiemy, że  "zespół The Bill był kapelą, która w Pionkach w 1992 roku zagrała koncert na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, która dopiero co powstawała". Od tego czasu upłyneły w Wiśle hektolitry wody  a z okazji jubileuszu zespół wyruszył w trasę koncertową. Świętowanie rozpoczęło się 12 września 2015r koncertem w gdyńskim UCHU. Jednym z przystanków na trasie był również klub studencki Mechanik przy Narbutta w Warszawie. Zespół zagrał tam w piątek 23.X.2015 koncert. Warto było się wybrać i posłuchać. To sie wybrałem.  Zebrało się liczne grono fanów grupy. Wymiatacze! Rewelacyjnie brzmiący,  z wykopem! Energiczne granie bez polepszaczy - to tylko niektóre opinie osób, które zebrały się pod sceną. Zabawne i ciekawe teksty oraz świetna zabawa. Kiedy zaczął się koncert zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie to, że publiczność bawi się na koncercie od pierwszego utworu. Może to zasługa supportujących wcześniej Pull The Wire oraz The Snuff, aczkolwiek kiedy na scenie pojawił się The Bill brzmienie nabrało charyzmy. Sala nasyciła się stylowym pasmem. Słychać było kunszt i klasę zawodnika. Wokale naturalne, gitary dobrze poukładane.  Bardzo spodobały mi się melodyjne solówki oraz mięsiste brzmienie basu.  Sekcja rytmiczna The Billa to spora dawka energii!  Lata praktyki na scenie robią swoje.  A praktyka jest i to niemała. Zespół The Bill powstał w 1986r., choć ponoć jego "prototyp" działał już od 1984r.  W 1991r. nagrał pierwsze utwory "Wolność", "Wisła", "Piosenka dla żołnierza". Utwór "Wolność" zawędrował na pierwsze miejsce w rocznym podsumowaniu listy Radia Overground. The Bill poruszał ważne tematy i nierzadko sięgał w swojej twórczości do wydarzeń związanych z sytuacją, która panowała w kraju.  W czasach kiedy służba wojskowa była obowiązkowa  "Piosenka dla żołnierza" stała się hymnem walczących o uwolnienie człowieka skazanego za odmowę służby wojskowej. Kampanię tą prowadził Jurek Owsiak. W tym samym czasie po raz pierwszy zagrała Jego Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, a The Bill był jednym z pierwszych zespołów, który włączył się w tą akcję. Pierwszy znaczący sukces w starciu z publicznością zespół zaliczył  w  1992r na festiwalu w Jarocinie. Koncert przed  20 tysiącami słuchaczy , którzy znakomicie przyjęli muzykę The Billa, zaowocował zdobyciem nagrody publiczności. Po tym wydarzeniu powstała pierwsza płyta "The Biut”. Płyta sprzedała się w ilości 60 tysięcy egzemplarzy, co uczyniło ją najlepiej sprzedającą się w tym czasie płytą wydaną w Poltonie. W roku 1993 Zespół skupił się na trasie koncertowej promującej świeżo wydaną płytę. Zagrał również ponownie na festiwalu w Jarocinie, na który został zaproszony jako gość specjalny. Siłą rozpędu jako znany już szerokiej publiczności na terenie całej Polski zespół nagrał kolejne dwie płyty „Początek Końca” oraz "Sex & Roll". Następne lata to okres posuchy. Przez niemal dekadę The Bill był nieobecny w mediach oraz na koncertach. Stało się tak dlatego, że  punk-rock  przestał być prezentowany przez stacje radiowe i telewizyjne. Latem 1996r. The Bill nagrał ostatnią płytę w tamtym okresie "Daje Wam Ogień", ale nie weszła ona do sprzedaży.  Zespół zawiesił działalność koncertową. Powrót na scenę muzyczną jednak nastąpił.  We wrześniu 2005r. dołącza do zespołu McKurczak. W trzyosobowym składzie zespół przygotowuje piątą płytę.  Black Bottle Studio to miejsce realizacji planu. Za konsoletą Marek Sysoł. Powstaje 14 nowych kawałków.  19 lutego 2007r następuje premiera najnowszej płyty zespołu - "Niech tańczą aniołowie". i wszystko zaczęło się na nowo. Konwencjonalny punk rockowy utwór "System", nieco spokojniejsze "Jutro" a nawet ucieczka w electro -"To, co teraz". Ciekawie i niebanalnie zaaranżowany materiał  nagrany w zupełnie innym klimacie niż poprzednie wydawnictwa. Płyta została odebrana bardzo pozytywnie zarówno przez publiczność jak i krytyków muzycznych. The Bill zyskał nowe grono słuchaczy oraz zaczął pojawiać się w mediach. To zaowocowało nowymi koncertami. Wznowiono wydania  wcześniejszych płyt. W tym samym roku ukazała się kolejna płyta „Lekcje Historii” zawierająca dotąd nigdzie nie publikowane utwory. Bonusem na płycie były nagrania z festiwalu w Jarocinie w latach 1992 i 1993.

Kolejne lata to już pasmo niekończących się sukcesów - koncerty na najwięszych scenach w Polsce m.in udział w trasie Punk Reggae Live. Narodziny siódmej  płyty „Historie Prawdziwe”, ktora została wydana w Lou&Rocked Boys pokazała, że zespół jest w świetnej formie. Organizacja cyklicznej imprezę „Pionkowskie Mikołajki Rockowe”, na której występowały  znane polskie zespoły takie jak: Closterkeller, Carrion, Farben Lehre czy Sexbomba. W ostatnim czasie zespół sporo koncertuje. W zeszłym roku wystąpił na XX Przystanku Woodstock . Życzymy kolejnego okrągłego jubileuszu!

Szukajcie informacji o kolejnych koncertach grupy https://www.facebook.com/The-Bill-304182411381/

Obecny skład zespołu:
Dariusz "KEFIR" Śmietanka - vokal, gitara
Sebastian Stańczak - vokal, gitara
Gerard "GERE" Chodyra - vokal, bas
Artur "ARTI" Woźniak - perkusja

Firma Washburn Guitars może poszczycić się długą, bo trwającą już blisko 130 lat, historią. Początki marki sięgają bowiem roku 1883, kiedy to powstał pierwszy warsztat zlokalizowany w Chicago. W latach 20. zeszłego wieku to właśnie tam znajdowało się centrum ówczesnego muzycznego świata i to właśnie tam swoje pierwsze kroki stawiali muzycy wywodzący się z Missisipi, a Maxwell Street (gdzie swą siedzibę miała firma) stał się kolebką bluesa Delty w jego najbardziej rdzennym wydaniu. Od początku firma zajmowała się wytwarzaniem gitar akustycznych. Wprowadziła wiele innowacji w procesy budowy i konstrukcje gitar. Washburn jako pierwszy zastosował system manufakturowy przy wytwarzaniu gitar. Wprowadził też do produkcji gitary akustyczne o dużym pudle rezonansowym.Instrumenty Washburna dojrzewały wraz z muzykami towarzysząc im przez kilka dekad. W dzisiejszych czasach asortyment firmy nawiązuje zarówno do historii, jak i do nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych. Amerykański producent gitar - firma Washburn to instrumenty bardzo dobrze wykonane a przez to znakomicie brzmiące. Pozytywnie zaskakują jakością wykonania, wykorzystanymi materiałami i dobrym brzmieniem.  Zestaw zawiera: Gitara akustyczna 6-cio strunowa Washburn WD 10 N Gitara akustyczna 6-cio strunowa typu Dreadnought. Płyta wierzchnia: świerk - (Alaskan Sitka), płyta tylna i boki z mahoniu. Gryf mahoniowy o matowym wykończeniu, mostek i podstrunnica z palisandru. Siodełko wykonane z kości. Białe ożyłkowanie korpusu, podstrunnicy i główki. Palisandrowy fornir na główce. Chromowane klucze Die-Cast. Kolor: naturalny.


SPECYFIKACJA:

    Gitara akustyczna 6-cio strunowa typu Dreadnought.
    Płyta wierzchnia z litego świerku - (Alaskan Sitka), płyta tylna i boki z mahoniu.
    Gryf mahoniowy o matowym wykończeniu,
    mostek i podstrunnica z palisandru.
    Siodełko wykonane z kości.
    Białe ożyłkowanie korpusu, podstrunnicy i główki.
    Palisandrowy fornir na główce.
    Chromowane klucze Die-Cast.
    Kolor: naturalny.

Przedstawiamy biografię jednego z najciekawszych gitarzystów w historii muzyki gitarowej. Przez jednych nazywany Tytanem JazzRocka, inni nazywają go twórcą Smooth Jazzu, Jedno jest pewne. Santana jest jednym z twórców LATINO ROCK.

Urodzony w 20 lipca 1947, w Autlan de Navarro w Meksyku Carlos Santana szkolił się pod czujnym okiem swego ojca – zawodowego skrzypka. Grał również na skrzypcach w jego zespole. Jednak jak każdy szanujący się przyszły gitarzysta kiedy tylko usłyszał rythm&bluesa przekwalifikował się na gitarę. Niedługo później rodzina Santany wyemigrowała z Meksyku do Kalifornii, gdzie młody Carlos włączył się w budowę światowego ruchu na rzecz pokoju i miłości zakładając w 1966r pierwszy zespół Santana Blues Band. Ciekawe blues-rockowe brzmienie oraz latynoski styl bardzo spodobał się publiczności festiwalu Woodstock, gdzie wsławili się grając m.in. słynny cover Soul Sacrifice. W 1969r. nagrywa pierwszy solowy album Santana I . Inspirowany folklorem latynoamerykańskim i bluesem. Niedługo potem nazwę zespołu skrócono i tak narodził się SANTANA – główno dowodzący przedstawiciel oraz twórca stylu rock latynoamerykański. Idealne warunki do rozwoju kariery w Kalifornii w tamtych czasach, występy przed ogromną publicznością, atmosfera wszechobecnej aprobaty pozwoliła Carlosowi Santanie wspiąć się na szczyty popularności. Album z 1972r Abraxas oraz kolejne płyty są potwierdzeniem i rozwinięciem stylu rocka latynoskiego w USA. Pojawiają się najlepsze i najbardziej popularne utwory Artysty : Samba Pa Ti, Black Magic Woman, Oye Como Va, Evil Ways, No One To Depend On. Sanatana zaczyna wspaniałą ścieżkę kariery, zmienia skład. W grupie pojawiają się inni znakomici muzycy m.in. Tom Coster, Doug Rauch i Armando Peraza . W kolejnych latach Santana obrał kurs na jazz rock oraz jazz. W 1973 roku Carlos Santana został zahipnotyzowany przez muzykę Mahavishnu Orchestra. Jego zainteresowania przerodziło się w tournee po Ameryce z Machavishnu. Santana zaprzyjaźnił się wówczas z liderem formacji Johnem McLaughlinem. Pewnej nocy John McLaughlin miał sen, że obaj powinni nagrać album. Pomysł bardzo się spodobał w Columbia Records. Z miłości do muzyki wraz z Johnem McLaughlinem nagrywa w 1973r. wspaniały album John McLaughlin and Carlos Santana: Love, Devotion and Surrender. Mimo zachowania wszelkich pozorów słychać w niej wyraźnie wpływ Coltrane’a . Współpracował w kolejnych latach z muzykami zaangażowanymi w świat muzyki fussion. Współpracował z genialnym pianistą Herbie Hancockiem, Waynem Shorterem, Billym Cobhamem. Wspaniałe płyty z lat 70 i 80 potwierdzają wysoką formę, ale wciąż Santana nie może powtórzyć sukcesów sprzed lat. Wciąż najlepszymi kompozycjami z jego repertuaru są te nagrane w latach 70-tych. Santana „powrócił do gry” w utworze z jednym z najwspanialszych gitarzystów - bluesmanem Johnym Lee Hoockerem. Wszyscy pamiętamy podciągnięte skarpetki w gwiazdki akompaniującego Hookera w piosence Chill Out (Things Gonna Change). W połowie lat 90-tych Santana rozpoczyna współpracę z Dennisem Chambersem – gigantem perkusji, z którym współpracuje już kilkanaście lat. Nagrywa również z Kennym Garretem wybitnym saksofnistą wówczas młodego pokolenia. Również tutaj zauważymy wpływ Alice i John Coltrane'a.

Ogromną popularność przyniósł elektryczny album Supernatural z końca XX w  (1999). Santana zademonstrował swój eklektyzm w tym okresie. Zaprosił do współpracy szereg młodych muzyków - wokalistów m.in. Everlast czy Lauryn Hill. Na płycie wspaniale brzmi Smooth oraz oczywiście gitara Santany. Na płycie grają również gwiazdy. Cudowna ballada śpiewana przez Dave’a Matthewsa – Love Of My Life - zamienia się w gorącą sambę, gdzie słyszymy jej niepowtarzalną barwę i brzmienie. Santana gra wówczas już na swoim sygnowanym PRSie. Mimo pewnych innowacji album utrzymany jest w klimacie latynoskiego rocka. Nie brakuje również pikanteri, domieszki rockowych zagrywek i rytmów. Wspaniałe i wyeksponowane solówki Santany oraz wspaniała gra zaproszonych do projektu muzyków sprawia, że jest to album wyjątkowy. Kolejną superprodukcją z kuchni Santany jest płyta Shaman. W zamyśle Artysty Shaman miał być dziełem eklektycznym, powstałym na przecięciu wielokulturowości i bogactwie stylów. Płytę promuje na singlu The Game Of Love - utwór nagrany z rewelacyjną, młodziutką Michelle Branch. Wspaniale śpiewają Macy Gray, Seal, Dido, który w utworze "Feels Like Fire" faktycznie brzmi jak ogień. Ciężkie rockowe granie reprezentują P.O.D. i Chad Kroeger z Nickelback. Santana miesza swój styl zapraszając Latynosów - Alejandro Lernera i łączącą salsę z hip-hopem, funkiem i jazzem grupę Ozomatli, jak i w zamykającym płytę Novus samego Placido Domingo (utwór odstaje nieco i jest dodawany jedynie do limitowanej edycji). Efekt jest bardzo ciekawy, a muzyka kolorowa i rozwibrowana - gdzieś pomiędzy latynoską tradycją, jazzem i współczesnym popem. W 2007 Santana nagrywa Ultimate - jest to kompilacja zawierająca zarówno jego nagrania dla Artisa Records (od roku 1999) jak i kompozycje nagrane dla Columbia Records (1969-71). Na krążku usłyszymy premierowe duety z wokalistą Nickleback - Chadem Kroegera w kawałku Into The Night oraz z legendarną divą TinąTurner w klasyku The Game of Love

W 2010 ukazało się Guitar Heaven: Santana Performs the Greatest Guitar Classics of All Time. Santana po raz kolejny zaprosił do swojej kuchni wybitnych muzyków: Chris Cornell, Ray Manzarek, Nas - to niektóre nazwiska pojawiające się na płycie. Postanowili sięgnąć po przepisy klasyki rocka Led Zeppelin, The Rolling Stones czy The Doors. Wyszło kolejne firmowe i bardzo smaczne danie gitarzysty. „Whole Lotta Love" (Led Zeppelin) z Chrisem Cornellem, "Dance The Night Away" (pierwotnie Van Halen) są lekkie I przebojowe. Z repertuaru The Doors "Riders On The Storm" śpiewa szeptem Chester Bennington z Linkin Park. Na klawiszach w tym utworze z Manzarkiem. Ciepła samba w dobrym stylu. Efekty możemy podziwiać na koncertach zagranicznych gdyż polskie agencje eventowe oraz urząd miasta stołecznego Warszawy skutecznie zablokowały przyjazd Artysty do Polski. Wciąż daleko nam do światowego rynku muzycznego. Wielu z nas musiało obejść się smakiem, schować lornetki do futerału.

Wspaniała kariera, dar współpracy i poszukiwanie wciąż nowych dróg na muzycznej mapie oraz wielka muzyczna wrażliwość czyni z Carlosa Santany jednego z najciekawszych postaci na rynku nie tylko muzyki gitarowej ale muzyki wogóle. Carlos Santana działa w  założonej przez siebie oraz swoją żonę fundacji charytatywnej Milagro, http://www.milagrofoundation.org/, która pomaga dzieciom. Z koncertów przeznacza cżęść zysku aby pomagać  dzieciom z najbiedniejszych krajów oraz dotkniętych kataklizmami.

Dyskografia:
1969 Santana , 1970 Abraxas , 1971 Santana III , 1972 Caravanserai Co , 1973 Welcome , 1974 Lotus [live] , 1974 Borboletta , 1976 Amigos , 1977 Festival , 1977 Moonflower , 1978 Inner Secrets , 1979 Marathon , 1981 Zebop! , 1982 Shango , 1985 Beyond Appearances , 1985 Live , 1987 Freedom , 1987 Blues for Salvador , 1990 Spirits Dancing in the Flesh , 1992 Milagro , 1993 Sacred Fire - Santana Live in South America , 1995 Soul Sacrifice [Retro Music] , 1995 Brothers Island , 1997 Live at the Fillmore 1968 , 1998 Jam Live , 1999 Supernatural , 1999 Hot Tamales , 1999 Forever Gold [Single Disc] , 2000 Center Stage - Live , 2001 Mother Earth , 2001 Nuclei, Vol. 2 , 2001 San Francisco Mission District Live 69, 2001 Fried Neckbones and Home Fries , 2001 Live in Concert & The Royal Albert Hall , 2002 Prologue Thunderbolt , 2002 Shaman , 2002 Fillmore Performance - San Francisco 1968 [live] , 2003 Ceremony - Remixes & Rarities , 2004 Jammin' Home , 2004 Mojo Presents , 2005 All That I Am, 2007 Ultimate, 2010 Guitar Heaven: Santana Performs the Greatest Guitar Classics of All Time.

Michał Napiórkowski - gitarzysta, muzyk, redaktor naczelny Labortorium Gitary.

Uczestnik kilkunastu festiwali o tematyce gitarowej oraz poetyckiej. Brał udział m.in. XXXVII w Krakowskim Festiwalu Piosenki Studenckiej . I miejsce na Giełdzie Piosenki oraz laureat "Palmy"  za osiągnięcia muzyczne dla tejże kultury studenckiej na scenie lokalnej w Rzeszowie, wystąpił z z Joanną Mioduchowską podczas  "OPPA 2009" (laureatką Złotej Piątki 2010)  Laureat I Nagrody w Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki "Kiepura Fest" w Sosnowcu (2009)-za skomponowanie muzyki, jej aranżację oraz wykonanie z zespołem "Feromony" do piosenki "Ninon ach uśmiechnij się". Z wokalistką i aktorką sceny warszawskiej Martą Esterą Hass w 2011r. otrzymał II nagrodę na XIX Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Poetyckiej "Spotkanie z Balladą" w Iłży oraz wyróżnienie dla najlepszego instrumentalisty za akompaniament. W Iłży wystąpił również gościnnie z bardem młodego pokolenia D.Rączką, który to zdobył wówczas II nagrodę XI. 2008r. I nagroda z Justyną Kuśmierczyk w Świdniku w Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Poetyckiej "Jesień z poezją" (2011) do słów Sławomira Wolskiego.  Uczestnik kolektywu EAR - Ewy Górskiej&arrsmusic.  Poprowadził muzyczne spotkania podczas  II Festiwalu Sztuki | YOUNG AT ART wspólnie z  K.Boruń Jagodzińską - poetką i tłumaczką.   Współpracuje z Dawidem Woytkiem Lewandowskim w programie artystycznym Synthesa Expander,  Producent i twórca piosenek dla dzieci i dla dorosłych.

W ramach Palm Jazz Festiwal w dniu 11 listopada 2015 roku w Gliwicach wystąpił na premierowym koncercie w Polsce Daby Touré. Ten pogodny, międzynarodowy Artysta - wokalista, autor tekstów i gitarzysta spędził swoje wczesne lata na wsi w Mauretanii, ale pierwszy solowy album zdradza jego senegalskie korzenie. W roku 1989 dołączył w Paryżu do zespołu swoich braci - Touré Kunda. Dalej tworzył ze swoim kuzynem skład pod nazwą Touré Touré. Daby Touré dzielił studio i scenę z fenomenalnymi muzykami takimi jak Peter Gabriel, Enzo Avitabile, Skip McDonald. Touré śpiewa w języku francuskim i angielskim, a także w swoim rodzimym języku. Muzyk pisze własny materiał i słynie z samodzielnego nakładania dźwięków gitar, basu i perkusji. Jego ostatnia płyta - „Amonafi” została wydana we wrześniu tego roku. Podczas występu Daby zaprezentował dużą część materiału z tej właśnie płyty, ale sięgał również do swych wcześniejszych nagrań. Podczas występu opowiadał barwne historie ze swego życia, a także tłumaczył czym inspirował się podczas pisania utworów. Najczęściej były to historie ludzi, których Daby spotkał na swej drodze - piękna i mądra kobieta o wielkim sercu, niesamowity tancerz, którego podziwiał jako dziecko czy też napotkana na ulicy kobieta z dzieckiem. Daby Touré jest Artystą z wyobraźnią, otwartym na innych ludzi, dzięki czemu jego muzyka jest bardzo nastrojowa i urzekająca. Wykonywane utwory przywołują na myśl ciepłą i pogodną atmosferę, choć nie zawsze teksty są o sprawach łatwych. Daby posługując się niekiedy fenomenalną techniką i sprawnością grał na gitarze na wiele sposobów, traktując ją również jako instrument perkusyjny.  Koncert dość kameralny utrzymany w cudownym klimacie gitary i głosu.  Na bis przygotowano niespodziankę - muzyk wystąpił w towarzystwie Krzysztofa Kobylińskiego i jego przyjaciół. Festiwal Form Etnicznych i Jazzowych Palm Jazz, w ramach którego swój koncert w Gliwickim Centrum Kultury JAZOVIA wykonał Daby Touré był dla mnie w dniu jednego z najważniejszych Świąt jakie obchodzimy w naszym kraju przykładem tego, że mamy prawdziwie niepodległą i otwartą na świat Polskę.